اجزای نخستین خط دفاع غیر اختصاصی
پوست: لایه‌های شاخی سطح پوست مانع از نفوذ میکروب‌ها به داخل بدن می‌شوند. علاوه بر این، چربی پوست و عرق، سطح پوست را اسیدی نگه داشته و از رشد میکروب‌ها جلوگیری می‌کنند.
آنزیم لیزوزیم: آنزیم لیزوزیم موجود در اشک- عرق-مایع مخاطی و بزاق موجب تخریب دیواره سلولی باکتری‌ها می‌شود.
لایه‌های مخاطی: لایه های مخاطی باترشح مایع مخاط باعث به دام انداختن میکروب ها و باکتری ها می شود. مجاری تنفسی از بینی تا نایژک ها ، سطح لوله گوارشی از دهان تا مخرج و سطح مجاری ادرار از مثانه تا مجرای خروج ادرار و سطح داخلی مجاری تناسلی دارای بافت پوششی است که به ان لایه ی مخاطی می گویند. لوله گوارش با ترشح اسید معده موجب تخریب میکروب‌ها و از راه دفع مدفوع، سبب دفع میکروب‌ها می‌شود. همچنین مجاری ادراری که از راه دفع ادرار سبب دفع میکروب‌ها می‌شوند هم لایه‌های مخاطی دارند. در مجاری تنفسی مایع مخاطی و میکروب‌های بدام افتاده در آن به کمک مژک‌های سلولی (با حرکت بیرونی مژک‌ها) این مجراها به حلق رانده شده و به شکل خلط به طور ارادی می‌توان از بدن خارج کرده یا با بلعیدن ان به معده بازگشته شود و توسط شیره معده باعث تخریب میکروب می‌گردد.
دومین خط دفاع غیر اختصاصی
پاسخ التهابی: به هنگام عبور مواد بیماری‌زا از نخستین لایه حفاظتی، یکی از مکانیسم‌های دفاعی دومین خط دفاعی است. این پاسخ از رویدادهایی تشکیل شده‌است که در کنار هم، باعث مرگ میکروب‌ها و سرکوب عفونت می‌شوند. این پاسخ در زخم‌ها نمود بیشتری دارد. سلولهای آسیب‌دیده، هیستامین ترشح می‌کنند که موجب افزایش قطر رگ‌ها و افزایش حجم خون عبوری در محل آسیب می‌شود. مواد شیمیایی دیگری نیز در محل آسیب‌دیده آزاد می‌شوند که کاربردهای متفاوتی دارند. برخی، گلبول‌های سفید خون را با فرایندهایی متوجه خود می‌کنند و باعث آمدن آن‌ها به محل می‌شوند. در نتیجه، گلبول‌های سفید با عمل دیاپدز از دیواره رگ عبور می‌کنند و به عوامل بیماری‌زا حمله کرده؛ آن‌ها را از پا درمی‌آورند. در پاسخ التهابی، محل آسیب‌دیده، سرخ، متورم و گرم‌تر از بقیه نقاط بدن می‌شود.
